2 maja – Święto Flagi

Powiewa flaga, gdy wiatr się zerwie,
A na tej fladze biel jest i czerwień.
Czerwień – to miłość, biel – serce czyste.
Piękne są nasze barwy ojczyste.
Czesław Janczarski

Można z pobłażaniem czytać powyższe słowa z wierszyka dla dzieci, ale chyba każdy z nas przyzna, że widok powiewającej flagi Polski nierzadko wywołuje w nas wzruszenie i dumę. W końcu jest to obok hymnu i godła nasz symbol narodowy. Warto pamiętać, że od 20 lutego 2004 r. 2 maja obchodzimy Święto Flagi. Wielu naszych rodaków w tym dniu nosi kokardy w kształcie rozetki w barwach narodowych: bieli i czerwieni, które mają symbolizować godło Królestwa Polskiego – białego orła na czerwonym polu. Często w tym dniu organizowane są również festyny, spotkania i wiece, na których dominującym elementem jest biało-czerwona barwa.

Dlaczego akurat 2 maja? Ponieważ właśnie 2 maja 1945 roku, podczas walk o Berlin, pięciu polskich żołnierzy wywiesiło polską flagę na 67-metrowej Kolumnie Zwycięstwa w dowód zwycięstwa nad Niemcami. Okoliczności tego wydarzenia obrosły w różnego rodzaju mity, ale faktem jest, iż stało się ono inspiracją dla ustanowienia 2 maja Świętem Flagi.

Święto Flagi przypada pomiędzy dwoma innymi ważnymi świętami – 1 Maja (Święto Pracy) i 3 Maja (Święto Narodowe Konstytucji 3 Maja), ale nie jest dniem wolnym od pracy. Przez te trzy dni instytucje i budynki publiczne wywieszają flagę Polski na frontach swoich budynków, a wielu Polaków robi też to w swoich domach – w oknach, na balkonach lub na ścianach posesji.

2 maja to również Dzień Polaków i Polonii za Granicą, ustanowiony 2 maja 2002 r., a ma na celu upamiętnić wkład milionów naszych rodaków w rozwój kulturalny i gospodarczy Polski, pomoc naszemu krajowi w najtrudniejszych momentach oraz propagowanie polskich tradycji i zwyczajów za granicą. Jest to swoiste podziękowanie rodakom, którzy, mimo iż znajdują się z dala od Ojczyzny, zawsze o Niej myślą i Ją wspierają.